Ooz

Toen ik het station uitwandelde en omkeek naar waar de muziek -die zo boven alles uit galmde – vandaan kwam, zag ik haar fietsen helemaal in lichtblauw gekleed, bruine huid en knalrood geverfd haar. ‘Oh wat jammer dat ik haar er niet meer bij kan tekenen’ zei ik tegen mijn kinderen. Dat gevoel heb ik, sinds ik Ooz af heb regelmatig. Dat ik mensen zie die er zo mooi, origineel, of zo eigen uitzien en daardoor al bijna een tekening op zichzelf zijn dat ik denk die had er zo in in Ooz gepast. Het leuke is dat er héél veel mensen die mij de afgelopen jaren zijn opgevallen er wel in staan. De mooie Oostende mevrouw in rood en zwart. De enorm soepel zwierig skatende jongen in Barcelona. De geheel in lichtgevende kleuren geklede vrouw in Den Haag en nog veel meer mensen.

Dit verhaalidee ontstond ongeveer 8 jaar geleden en ontwikkelde zich in de afgelopen jaren tot een groot mensen-kijk en zoek-prentenboek met een verhaal, in juni zal Ooz de boekwinkel in vliegen!